پاسخ به یک ابهام؛ ورزشکاران نابینا و کم‌بینا چگونه رانندگی می‌کنند؟
تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۲۱۴۱۱
مسئول کمیته فنی فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان توضیحاتی پیرامون شرایط بینایی ورزشکاران این حوزه و مسائل مطرح شده درباره رانندگی آنها ارائه کرد. - اخبار ورزشی -
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، یکی از مسائلی که در سال‌های اخیر چندین بار مطرح شده، بحث بینایی ورزشکاران رشته‌های مختلف نابینایان و کم‌بینایان از جمله جودو است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علی اصغر هادی‌زاده مشاور عالی و مسئول کمیته فنی فدراسیون نابینایان و کم بینایان در این باره به خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم گفت: فدراسیون، کمیته ملی پارالمپیک و وزارت ورزش و جوانان به هیچ عنوان اجازه دخالت در کلاس‌بندی را ندارند و اگر هر کدام دخالتی کنند، جرم و خلاف است. طبق قانون ورزشکار باید توسط پزشک معتمد بین‌المللی که دوره‌های مربوطه را گذرانده، ارزیابی و کلاس‌بندی شود و اگر فرم‌های مخصوص برای حضور در مسابقات بین‌المللی را تکمیل کند، اجازه دارد از کشور خارج شده و به مسابقه برود. دکتر نجفی که از اساتید کلاس‌بندی دنیا محسوب می‌شود و در بسیاری از رویدادها سرکلاس‌بند است، در ایران حضور دارد و ورزشکاران را کلاس‌بندی می‌کند و هیچ‌کس اجازه امر و نهی به او را ندارد و این مسائل را نیز قبول نمی‌کند.
وی ادامه داد: مرحله اول که تمام شد، ورزشکاران به رویدادهای جهانی می‌روند و در آنجا یک تیم سه نفره کلاس‌بند بین‌المللی با دستگاه‌های پیشرفته و انجام تست‌های مختلف، آنها را کلاس‌بندی می‌کنند که در نهایت منجر به تأیید یا عدم تأیید می‌شود. حالا اگر ایران کلاس‌بندی بین‌المللی دارد و آن ورزشکار در رویدادهای بین‌المللی هم کلاس‌بندی می‌شود، آیا من و شما می‌توانیم اظهار نظر کنیم که کلاس‌بندی غلط است؟
هادی‌زاده عنوان کرد: بارها دیده‌ام که ورزشکاران ازبکستانی با اتومبیل‌های خود برای کلاس‌بندی می‌آیند و کلاس‌بندها نیز می‌بینند که این افراد رانندگی می‌کنند، اما قرار نیست که آنها با عینک و لنز مسابقه دهند. وقتی عینک و لنز را بردارند، دیگر نمی‌بینند.
مسئول کمیته فنی فدراسیون نابینایان گفت: در چند جلسه با کلاس‌بندهای بین‌المللی صحبت کرده و گفته‌ام ورزشکار نابینایی که به او کلاس داده‌اند، با ماشین رفت و آمد می‌کند. آن کلاس‌بندها نیز پاسخ دادند «شما متوجه یک موضوع نیستید». آنها سپس این مسئله را مطرح کردند که «برای مثال یک دانش‌آموز با نمره مثلاً 10 در ایران قبول می‌شود، پس با 9.75 رد می‌شود. اگر کسی نمره‌اش 20 باشد، نابینای مطلق است، اگر بین 15 تا 20 باشد، کلاس B2 است که اصطلاحاً کم‌بینای B2 می‌گوییم. اگر بین 10 تا 15 باشد، B3 می‌شود. اگر هم از 10 پایین‌تر باشد، کلاس نمی‌گیرد. در واقع ممکن است به خاطر 25 صدم کلاس نگیرد».
هادی‌زاده گفت: نکته مهم اینکه بین نمره 10 تا 15 نیز فاصله است. یکی با نمره 10 کلاس B3 گرفته و دیگری با نمره 15. آیا این دو مثل هم هستند؟ ورزشکاری 19 می‌گیرد و کلاسش با کسی که 15 گرفته، مثل هم است. بنابراین استانداری وجود دارد. در واقع براساس استاندارد جهانی که تأیید شده، اینها را سنجش و کلاس‌بندی می‌کنند. دیگر کاری ندارند که این آقا موتور و ماشین سوار می‌شود یا نه. بنابراین همه افرادی که این شرایط را دارند، می‌توانند B3 باشند.
وی خاطرنشان کرد: من هم می‌گویم که برخی از اینها می‌بینند، ولی پزشک و متخصص این کار نیستم. ما دو بخش مجزا هستیم؛ پزشکی و فنی. ورزشکار با روش‌های پزشکی و با کمک دستگاه سنجش، کلاس‌بندی می‌شود. یعنی نوار مغزی و چشم می‌گیرند و انواع آزمایش را بر روی آنها انجام می‌شود. ضمن اینکه سه پزشک نظر می‌دهند، نه یک پزشک.
هادی‌زاده در پایان به تسنیم گفت: به هیچ‌کس کلاس قطعی و دائمی نمی‌دهند. در واقع این کلاس‌بندی برای یک دوره سه، چهار ساله است، چون می‌گویند احتمال دارد که چشمش بهتر یا بدتر شود. بنابراین هر چند سال یکبار باید کلاس‌بندی شوند. اینکه برخی افراد از امتیازاتی که جودوی ما می‌گیرد، ناراحت هستند، بروند و کشورهای دیگر مثل ازبکستان، آمریکا و انگلیس را بررسی کنند و ببینند آیا آنها نیز همین‌گونه هستند یا نه.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: فدراسیون نابینایان ورزش نابینایان جودو کلاس بندی بین المللی هادی زاده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۲۱۴۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رده‌بندی مناطق حفاظتی محیطزیست
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیط‌زیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعت‌گرایی ظهور یافت.
نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی) در مقاله‌ای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعه‌شناسی ایرانی» به این موضوع اشاره می‌کند که اهمیت به محیطزیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسان‌محوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعت‌محورانه‌ای را شکل داده که در آن محیطزیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.
* محیطزیست و مناطق حفاظت شده
به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیت‌های انسانی دانسته شده است و از همینجا مرز‌های محیطزیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه حفاظت شده می‌شناسیم پدید آمد. شکل‌گیری این مرز‌ها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیط‌زیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمی‌گردد.
او در ادامه می‌نویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجه‌های محدودی که در اختیار شورای شکار قرار می‌گرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بوم‌شناختی اهمیت ویژ‌ه‌ای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.
* رده‌بندی مناطق حفاظتی محیطزیست
آذری می‌نویسد مراتع و جنگل‌های واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیت‌هایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.
آذری در ادامه توضیح می‌دهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرز‌ها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیت‌های موجود، محیطزیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نام‌های پارک‌های ملی، پناهگاه‌های حیات‌وحش، مناطق حفاظت‌شده و آثار طبیعی ملی تعریف و رده‌بندی شد.
* جهان مدرن و محیطزیست
این پژوهشگر در ادامه می‌نویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده با ملاک‌های جهانی و حتی نام‌های رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرز‌ها هرگز نیازی به انطباق با زیست‌بوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیده‌اند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهر‌های مدرن و نیاز‌های فزاینده‌اش بود که محیطزیست را متأثر می‌ساخت.
این نویسنده در جمع‌بندی این پژوهش به این موضوع اشاره می‌کند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرز‌ها تهدید شد عمدتاً فعالیت‌های جامعۀ روستایی بود. جامعه‌ای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرز‌های جغرافیایی و مرز‌های بهره‌برداری‌اش حریص‌تر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرز‌ها از دوسوی این جبهه‌ها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیطزیست در همە ابعاد و شاخص‌هایش را هدف گرفته است.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است